Polietilen Buhar Bariyeri

Bir buhar bariyeri (veya buhar bariyeri), ara yoğunlaşmayı ve ambalajlamayı önlemek için binaların duvar, zemin, tavan veya çatı düzenekleri yoluyla nemin yayılmasına direnen, tipik olarak plastik veya folyo levha gibi nem geçirmezlik için kullanılan herhangi bir malzemedir. Teknik olarak bu malzemelerin çoğu, değişen derecelerde geçirgenliğe sahip olduklarından yalnızca buhar geciktiricilerdir.

Malzemelerin standart test yöntemleriyle belirlenen bir nem buharı iletim hızı (MVTR) vardır. Yaygın bir birim seti g/m²·gün veya g/100in²·gündür. Geçirgenlik, su buharının bir malzeme boyunca transfer hızının bir ölçüsü olan perma cinsinden rapor edilebilir (1,0 US perma = 1,0 tane/ft-kare·saat·inç cıva ≈ 57 SI perma = 57 ng/s·m2·Pa) ). Amerikan bina kuralları, buhar geciktiricileri ASTM E96 kurutucu veya kuru kap yöntemine göre test edildiğinde 1 perm veya daha az su buharı geçirgenliğine sahip olarak sınıflandırmıştır.[1] Buhar geciktirici malzemeler genel olarak şu şekilde sınıflandırılır:

Geçirimsiz (≤1 US perma veya ≤57 SI perma) – örneğin asfalt destekli kraft kağıdı, elastomerik kaplama, buhar geciktirici boya, yağ bazlı boyalar, vinil duvar kaplamaları, ekstrüde polistiren, kontrplak, OSB;

Yarı geçirgen (1-10 US perma veya 57-570 SI perma) – yüzeysiz genişletilmiş polistiren, fiber yüzeyli izosiyanürat, ağır asfalt emdirilmiş inşaat kağıtları, bazı lateks bazlı boyalar gibi);

Geçirgen (>10 US perma veya >570 SI perma) – boyasız alçı panel ve sıva, yüzeysiz cam elyaf izolasyon, selüloz izolasyon, boyasız sıva, çimento kaplamalar, eğrilerek bağlanmış poliolefin veya bazı polimer bazlı dış hava bariyer filmleri gibi.